W przypadku edycji wyboru dokumentów Czytelnik skazany jest na punkt widzenia opracowującego. Z teczki sprawy organizacji „Ruch” i Andrzeja Czumy wydrukowano ponad 700 stron, a cała teczka liczy około 24 tysięcy kart, więc sporo pozostaje jeszcze do publikacji. Z całym szacunkiem dla pracy Piotra Byszewskiego, ale czas na rewolucję cyfrową w IPN – jeśli publikować źródła to w Sieci. Ingerencja naukowca uniemożliwia samodzielne wyrobienie sobie zdania o roli Niesiołowskiego w śledztwie przeciwko organizacji „Ruch” np. dyskusja o nie opublikowaniu jego pierwszego przesłuchania stałaby się bezprzedmiotowa. Pion edukacyjny IPN zachowuje się tak, jakby za wszelką cenę dążył do powiększania liczby publikacji z pominięciem ich sensowności. Niestety obecny Prezes walnie przyczynił się do produkcji kilkudziesięciostronicowych wstępów doklejonych do kilkusetstronicowego wyboru źródeł. Normalne publikacje naukowe, monograficzne ujęcia tematu stanowiły margines publikacji IPN.
Proszę zapoznać się z odpisem następnego protokołu przesłuchania Stefana Niesiołowskiego z wyborem dot. bliskiej mu osoby:
Sygn. akt II 3.Ds – 25/70 000162
P R O T O K Ó Ł
przesłuchania podejrzanego
Warszawa, dnia 16 lipca 1970 r.
godz. 8,25
Kpt. mgr Leonard Rybacki inspektor Biura Śledczego MSW w Warszawie, działając na podstawie art. 264 § 2 pkt 1 kpk, protokułując [sic] osobiście, przesłuchał w charakterze podejrzanego:
Stefana-Konstantego MYSZKIEWICZA-
NIESIOŁOWSKIEGO, /.../, którego stan
zdrowia jest dobry.
Podejrzany wyjaśnia, co następuje: /.../
Obecnie pragnę uzupełnić charakterystykę działalności Elżbiety N[...], o której częściowo wyjaśniałem już w poprzednich protokołach. N[...] brała udział w akcjach zdobywania maszyny z redakcji czasopisma „Politechnik” i w akcji zdobycia maszyny z Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego, o których szczegółowo już wyjaśniłem. Brała ona także udział w przygotowaniach do akcji podpalenia muzeum Lenina w Poroninie, o czym również wyjaśniłem poprzednio. N[...] pozyskiwała nowych członków do „Ruchu”, a to: Marka KRUZEROWSKIEGO, Mirosławę GRABOWSKĄ, swojego kolegę ze szkoły filmowej w Łodzi, którego nazwiska i adresu nie znam oraz dwie koleżanki, posługujące się imieniem „Lucyna”. Tenże kolega N[...] ze szkoły filmowej nie brał udziału w żadnych zewnętrznych akcjach naszego „Ruchu”. Widziałem go jedynie raz w mieszkaniu N[...], a to chyba jesienią 1969 roku i wówczas rozmawiałem z nim w obecności N[...] i KRUZEROWSKIEGO, na tematy polityczne, lecz konkretnie na jakie, tego nie pamiętam. N[...] poinformowała mnie, że jest on członkiem naszego „Ruchu”, lecz kiedy to uczyniła, tego nie pamiętam. Rysopis jego jest następujący: wzrost średni, szatyn z długimi włosami, wątłej budowy ciała, używa okularów. /.../
N[...] otrzymywała ode mnie „Biuletyny” chyba po trzy egzemplarze każdego numeru, lecz co z nimi robiła, tego nie wiem. Żadnych koncepcji dotyczących programu ani działalności naszej organizacji N[...] nie przedstawiła. Nie interesowała się ona zagadnieniami politycznymi i mimo prób, jakie czyniłem, aby zainteresowania takie rozbudzić, dając jej książki o tematyce historycznej i politycznej, zainteresowania takie u N[...] nie powstawały. Uważam, że działalność N[...] w naszym „Ruchu” wynikała głównie ze stosunku osobistego do mojej osoby. /.../
Na tym przesłuchanie zakończono w dniu 16 lipca 1970 roku o godz. 15.40.
Protokół osobiście czytałem i jako zgodny z prawdą i sporządzony zgodnie z moimi wyjaśnieniami podpisuję.
Przesłuchał: Wyjaśnił:
/-/ kpt. mgr L. Rybacki /-/ St. Niesiołowski
